59. Wielki błękit nad szczytami (cz.2)

Korzystając z pięknej pogody, wybrałem się dziś w góry. Musiałem odpocząć po dzikich awanturach w pracy z dzieciskami. Nawet dobrze się stało, że wczoraj nie pojechałem do mamy, bo ominęłaby mnie taka wyprawa. Tym bardziej skorzystałem, bo jest to prawdopodobnie moja ostatnia wolna sobota, i to jeszcze taka słoneczna. Nie wiadomo, czy taki będzie listopad, a jeśli i nawet będzie ładny, to ja i tak na wykładach będę musiał być. 
Zaplanowałem sobie wędrówkę jednym z moich ulubionych szlaków - Szyndzielnia - Klimczok - Błatnia. Powędrowałem sam, nikogo się nie prosiłem, bo znów bym się denerwował. Szedłem własnym rytmem, nikt mnie ani nie poganiał, ani mi nie marudził. Decydowałem sam za siebie i zdążyłem ze wszystkim. 
Szlaki przetarte, ale mokre i śliskie. Nie wpadłem na to w domu (amator ze mnie), iż w górach o tej porze roku będzie już śnieg i wybrałem się w adidasach, które, oczywiście, przemokły. Ale to jedyny mankament dzisiejszej wyprawy, ponieważ tam, na górze, jest fantastycznie! Ogromna przestrzeń, cisza, szum wiatru, pluskot płynących strumyków. Odpocząłem. Teraz to dopiero zimą pójdę na szlaki, zapewne jak już spadną grube śniegi i mróz będzie skrzypiał pod butami. 
I jeszcze kilka fotek z dzisiejszej wyprawy:

Panorama z Klimczoka. Z lewej Babia Góra, w środku łańcuch Tatr. 

Łańcuch Tatr z Klimczoka (odległy o ponad 100 km).

Schronisko na Klimczoku.

Szlak na Błatnią.

Jagodowisko.

Beskidzki las.

Detal Beskidu Śląskiego.

"Moje drzewo" na Błatniej (patrz wpis nr 15)