91.

Przez ostatnie wydarzenia nie mogę zebrać myśli. W głowie mam chaos, który odbija się potem w moich snach. Śnił mi się On. W tym śnie chodziłem z A. po jakiejś ogromnej galerii i nagle spotkaliśmy Jego. Chciał ze mną rozmawiać, ale zrobiła to za mnie A., a potem długo patrzył za nami, jak odchodziliśmy w kierunku gęstego lasu. Zastanawia mnie jeden fakt - skąd w jednym śnie A. i On? Może się już znają albo wkrótce poznają? Wszystko jest możliwe, przecież świat jest taki mały...


Po obejrzeniu sagi Zmierzch zabrałem się za książkę. Szkoda że nie mogę odciąć ekranizacji od powieści, bo właśnie przez pryzmat filmu odczytuję powieść i całą konkretyzację świata przedstawionego odczytuję wtórnie. Przy okazji rozsłuchuje się w soundtracku - jest świetny. Od poniższej piosenki nie mogę się wręcz oderwać.





W ostatnim tygodniu przekonałem się, że rozmiar ma ogromne znaczenie. I wcale nie mam na myśli takich rozmiarów, o których sobie może i teraz pomyśleliście, mam na myśli rozmiar mieszkania. Moja przeprowadzka w toku. Jeden samochód gratów już pojechał, dwie torby zataszczyłem sam. Jak na razie sobie tego nie wyobrażam - z przestronnego, prawie stumetrowego mieszkania przenoszę się do pokoiku 3X3 m. Pamiętam, że jak się wprowadziłem tu kilka lat temu, to nie mogłem się odnaleźć w tak dużym mieszkaniu, a teraz je opuszczam. Tyle się tu zdarzyło... Zerkam na uchylone drzwi i widzę oczyma wyobraźni, jak stoi w nich On, patrzę na fotel, w którym zawsze siadał i to, że sam potem siedziałem na tym miejscu całą noc i ryczałem za Nim jak bóbr. Na szczęście puchaty koc zabieram ze sobą, koc, który tak długo po Jego odejściu Nim pachniał...
Pełno wspomnień. A teraz to wszystko zostanie za mną, takie nierealne, niematerialne, nierzeczywiste. Wspomnienia to mgła, raz gęsta, raz rzadka, lecz nigdy nie znikająca całkowicie...