4. A tak w ogóle - co się stało...

Pewnie niektórzy z Was pomyślą sobie - głupek, pomieszało mu się we łbie, bo co chwilę zmienia blogi i ich adresy. Stało się to niezależnie od mojej woli. Jestem osobą, która wybiera stałość i nie zmienia słowa i zamierzeń w myśl kierunku wiania wiatru. 
Otóż w piątek admin Blogera zablokował i skasował mojego poprzedniego bloga. Powodem były dwa zdjęcia umieszczone w ostatnim poście (Sposób na interes). Zarzucono mi szerzenie pedofilii... Tak, tak, dobrze czytacie. Jak mniemam, ktoś z administracji opatrznie zrozumiał intencje tych zdjęć i posunął się do aż nazbyt radykalnych posunięć. Szkoda, iż nie wzięto pod uwagę humorystycznego i dowcipnego charakteru tychże fotek. Z jednej strony to bardzo dobrze, że ktoś czuwa nad bezpieczeństwem, lecz, moim zdaniem, powinien najpierw zapoznać się z kontekstem pewnych informacji, a potem dopiero działać. Suma sumarum -czyn ten jest pewnym ostrzeżeniem nie tylko dla mnie, ale i innych blogowiczów przed zamieszczaniem "podejrzanych" fotek na swoich stronkach, gdyż może się to skończyć jak w moim przypadku - kasacją całego konta. Ja nauczkę już dostałem. 


Próbowałem odzyskać poprzednie konto i profil, okazało się to niemożliwe. Przy narastających komplikacjach i utrudnieniach odzyskania tekstów i profilu popadłem w irytację i pokasowałem wszystko po kolei. Miałem nie wracać do blogowania... Po zaledwie dwudniowej nieobecności dostałem sporo listów i wiadomości na GG z zapytaniem o przyczyny nagłego zniknięcia. Nie zdawałem sobie nawet sprawy z tego, iż jestem postrzegany z taką sympatią. Dzięki za pamięć i troskę. Jest mi naprawdę miło z tego powodu. 


Na nowym blogu zamieściłem tylko kilka zachowanych na dysku tekstów, reszta przepadła bezpowrotnie. Nie jestem w stanie ich odtworzyć, niektóre myśli i spostrzeżenia są jednorazowe i ulatujące. Jednakże najbardziej szkoda mi kontaktów, dlatego też zachowałem tytuł, może ktoś przypadkiem wpadnie ponownie i się zakotwiczy. 

Tyle pracy z poprzednią stroną poszło na marne, wszystko zostało zniweczone, klimat i atmosfera powstawania poprzedniego bloga prysły niczym bańka mydlana, bo wyzwalające się wówczas emocje były wpisane w powstawanie strony. Inaczej jest z aktualną stroną - powstawała w narastającej irytacji i w nerwach, gdyż co chwilę coś się blokowało i nie udawało. Istnienie jej warunkowane jest tylko i wyłącznie mojemu uporowi i drobiazgowości. Nie popuszczę, jeśli coś nie będzie wyglądało tak, jak powinno. Jak nie spełnia nawet najdrobniejszych szczegółów, wydaje się nieistotnych, to będę tak długo siedział nad tym, aż będzie tak, jak ja chcę lub podrę, wyrzucę, spalę i zakopię. Ta cecha charakteru jest w pewnych okolicznościach przydatna, lecz także niezmiernie uciążliwa. Z jednej strony mam wszystko dopracowane do najmniejszych szczegółów, z drugiej strony potrzebuję dwa, trzy razy więcej czasu niż inni i, niekiedy, pracuję w spięciu i pełnej irytacji. 


Mam nadzieję, że od dziś żadne wirtualne kłopoty się już do mnie nie przyczepią.