21. Ale to już było...

Swego czasu telewizja polsatowska zaczęła emisję nowego serialu "Szpilki na Giewoncie" z Magdą Schejbal w roli głównej. Jak do tej pory wyemitowano trzy odcinki. Serial jak serial, ale już po pierwszym odcinku dało się dostrzec podobieństwa do innego serialu, który raczył kiedyś polskich widzów. Mam na myśli amerykański sitcom "Uwaga, faceci" (Men in trees) z Anne Heche. Mogę wziąć do rąk megafon i zakrzyknąć: "Helooł! To już było!". Podobieństwa są uderzające – pomysł, fabuła, oprawa, wątki.

W obu serialach bohaterką jest młoda, atrakcyjna kobieta, zapewne bizneswomen, która z różnych przyczyn znajduje się w nieco urągających jej warunkach. Z wielkiego miasta trafia na wieś lub na tereny odludne i musi zmierzyć się nie tylko z niewygodą, ale przede wszystkim z tubylcami, którzy, jak to nierzadko się zdarza, prowadzą odmienny niż wielkomiejski tryb życia.  


Amerykańska bohaterka, Marin Frist, po zdradzie narzeczonego wyjeżdża na Alaskę, jej polska odpowiedniczka – Ewa Drawska z Warszawy przeniosiona zostaje do Zakopanego. Ma tutaj poprowadzić upadającą agencję reklamową. W tym samym czasie jej chłopak zaczyna zdradzać ją z jej koleżanką z pracy. Marin i Ewa muszą poradzić sobie w nowych warunkach, każda z nich poznaje przystojnego tubylca, z którymi puszczają sobie oczka itp., itd. Czyli mówiąc krótko – romans kwitnie. Nieco śmiesznymi mogą wydawać się perypetie bohaterki na łonie natury i podczas spotkań z rdzennymi mieszkańcami niedostępnych terenów. Mogą się tylko wydawać śmiesznymi, bo tak na serio nie są (np. Ewa i "łowiecki na łącce"), czego nie można powiedzieć o przygodach Marin, które wywoływały we mnie salwy śmiechu.

Jeszcze jeden fakt, który nieco mnie zdziwił i śmieszył. Otóż w role zakopiańczyków wcielili się warszawianie. Jakby producenci nie mieli innych aktorów do obsadzenia ról. Wiem, że poetyka serialu jest autonomiczna wobec innych produkcji, ale to tak bardzo rzuca się w oczy – Ewa jako warszawianka trafia pośród Podhalan, którzy na serio są warszawianami. To taka mała dygresja.  

Jedyną i widoczną zaletą serialu jest gwara góralska! Chyba tylko i wyłącznie dla niej można zaczekać do godz. 22.00 i obejrzeć serial.

Już nudne staje się plagiatowanie amerykańskich seriali. Przykłady można byłoby tu mnożyć, ale ograniczmy się do dwóch jeszcze przykładów. Nieudolne naśladowanie sławnego sitcomu "Przyjaciele" w polskiej wersji "Lokatorów" i jakże wszystkim znana "Niania". Powtórzę raz jeszcze: "Proszę państwa, to już było!". Chcemy czegoś polskiego, ale oryginalnego i niepowtarzalnego!

Tak na marginesie mówiąc – dobrze, że niektórych polskich seriali nie da się splagiatować w obcej telewizji, bo tamtejsi widzowie, na przykład w trakcie oglądania Kiepskich, mogliby sobie pomyśleć: "Ci Polacy to taki zacofany i prymitywny naród". I w jakiejś części swej myśli mieliby rację.