121. W objęciach szału

Doprowadziłem dziś jednego gostka na pomarańczowej stronie do szału... Gdybym zapewne był obok, to bez zmrużenia oka wbiłby mi scyzoryk, i to tępą stroną, w czoło, a potem obciął język, nabił go na widelec i wystawił wronom i krukom na żer. Z tego, co wyczułem z jego pisaniny, chyba nastawił się na kruche ciasteczka i kokoski (takie włochate kokones prosto z Seszeli) i to jeszcze takie, po które nie trzeba zbyt wysoko sięgać. Na moją odpowiedź: "Nie spotykam się" - dostał pewnie szału i białej gorączki. Laptopa czy stacjonarnego na szczęście za okno nie wyrzucił, bo mi odpisał. Właśnie. I o to chodzi, że odpisał! Gdyby nie, oszczędziłby mi pewnych sformułowań pod jego adresem. Z drugiej strony cieszę się z tego, że doprowadziłem go do pasji, bo nie będzie mierzył wszystkich swoją miarą, choć wątpię w to, aby do serca wziął sobie moje poglądy. Takich jak on to nie interesuje (i mnie również). 
Od dziś będę prześmiewaczem osobników i uczestników pomarańczowej strony i bez żadnych wyrzutów sumienia będę w swoim opisie piętnował zboków i pseudoksiążęta - wypiszę ich nicki i dopasuję odpowiednie przysłowie. Zemsta jest słodka!