Czy to możliwe, by część snu przeniknęła do świata rzeczywistego?
Tak, śnił mi się. Znowu. Ale to dobrze, bo chcę tego, by mi się śnił nawet każdej nocy. Nadal słyszę w głowie Jego aksamitny głos i czuję Jego zapach. Właśnie... Czuję Go dokoła siebie - przeniknął moją koszulkę, moje ręce, włosy, unosi się w pokoju.
Poranna kąpiel i zmiana ubrań nie zmieniła tego, nawet półgodzinne zmywanie naczyń nie usunęło z moich dłoni Jego zapachu.
Brakuje mi Go. Chciałbym z Nim porozmawiać i wejrzeć znów w jego błękitne oczy.
Tęsknię...
Życie snem i marzeniem to balansowanie
OdpowiedzUsuńna ostrej krawędzi wierzchołka góry.
Zmotywuj się, daj życiu okazje byś
mógł natrafić na odpowiednie tory..
Zazdroszczę snu ;)
OdpowiedzUsuńWięc ouwasz się w szaleństwo?
OdpowiedzUsuńLudzie często wariują z miłości nieszczęśliwych lub niespełnionych.
Wkurza mnie okropnie, że zmieniasz się powoli w jakąś pieprzoną Ofelię. W ofiarne jagnię na ołtarzu jakiegoś (prawdopodobnie) dupka.
Gdybym posiadał zdolności parapsychiczne, przesłałbym Ci solidnego prztyczka w ucho (za idealizowanie)!
A tak jedyne, co mogę zrobić, to odesłać Cię do "Biednego Oskara" Anny Bojarskiej.
Trzymaj się ciepło!
P.s. Żeby nie było, że pozytywów nie umiem wychwytywać - zdjęcie naprawdę rewelacyjne! :)
Duszek: Ależ ja jestem na odpowiednich torach - po prostu dokonałem już pewnych wyborów i dlatego tak mnie to wszystko męczy...
OdpowiedzUsuńAurora: Mogę mieć takie co noc :)
Kajot: Myślałem, że posiadasz takie zdolności :)
On nie jest dupkiem i jedyne co mi zostało, to właśnie takie platoniczne idealizowanie...
Zresztą to długa i skomplikowana historia...
A "Biednego Oskara" chętnie bym przeczytał, ciekawe czy w empiku go znajdę...
PS. Kajocie, ale to nie moje zdjęcie...